Toen een collega in Brandeis plotseling stierf aan een hartaanval, ging Morrie naar zijn begrafenis. Hij kwam depressief thuis. Wat een verspilling, zei hij. Al die mensen die die prachtige dingen zeggen, en Irv heeft er nooit iets van gehoord.
(When a colleague at Brandeis died suddenly of a heart attack, Morrie went to his funeral. He came home depressed.What a waste, he said. All those people saying those wonderful things, and Irv never got to hear any of it.)
In "Dinsdagen met Morrie" vertelt Mitch Albom de diepgaande impact van de dood van een collega, IRV, die onverwacht is overleden van een hartaanval. Het plotselinge verlies heeft Morrie diep getroffen, waardoor hij nadenkt over de zin van het leven en de berichten die onuitgesproken waren. Hij voelde een gevoel van verdriet dat IRV nooit de vriendelijke woorden en getuigenissen zou horen die op zijn begrafenis werden gedeeld.
Deze ervaring bracht...