Het gedicht reflecteert op de worstelingen van een man die, ondanks zijn inspanningen en creativiteit, merkt dat hij met onafgemaakte werk naar God terugkeert. Het roept een gevoel op van de reis die hij heeft gemaakt, beladen met zowel uitdagingen als momenten van vrede. De beelden van "gekneusde voeten" suggereert de ontberingen die hij heeft doorstaan, evenals de emotionele onrust die gepaard ging met zijn creatieve proces.

De spreker geeft een hoop uit dat God hem bij zijn terugkeer verwelkomt met begrip en medeleven. Het sentiment legt de complexiteit van het leven vast en erkent dat zijn lessen moeilijk te begrijpen kunnen zijn. De uitdrukking "arme spijbelige, gepassioneerde dwaas" duidt op een mix van bewondering en medelijden met degenen die hun passies nastreven, maar worstelen om duidelijkheid en richting te vinden in een verwarrende wereld.