Je kunt je aantekeningen niet losmaken. Tijd, zoals muziek, is op die manier onuitwisbaar.
(You cannot unplay your notes. Time, like music, is indelible that way.)
In Mitch Albom's "The Magic Strings of Frankie Presto" wordt het concept van tijd onderzocht door de lens muziek. Net zoals elke gespeelde noot permanent is, zo zijn ook onze ervaringen en acties in het leven. Het citaat benadrukt dat het, zodra de tijd is verstreken, niet kan worden omgekeerd of gewijzigd, net zoals hoe een muzikant de noten die ze hebben gespeeld niet kan wissen. Dit benadrukt de betekenis van het maken van zinvolle keuzes en het waarderen van de momenten die we hebben, omdat ze het tapijt van ons bestaan vormen.
Het verhaal draait om het leven van Frankie Presto, een personage wiens reis verweven is met zijn muzikale talent en de diepgaande impact van zijn keuzes. Het idee dat men hun aantekeningen niet kan "niet -spelen", dient als een metafoor voor de onvermijdelijkheid van de gebeurtenissen van het leven en het belang van leven met intentie. Elk moment dat we leven draagt bij aan onze persoonlijke symfonie, een herinnering om onze ervaringen en het verstrijken van de tijd zonder spijt te omarmen.