Zola schreef dat de leugenachtigheid van de pers in twee groepen kon worden verdeeld: de gele pers ligt elke dag zonder aarzelen. Maar anderen, net als de Times, spreken de waarheid bij alle onbeduidende gelegenheden, zodat ze het publiek kunnen misleiden met de vereiste autoriteit wanneer het nodig wordt.
(Zola wrote that the mendacity of the press could be divided into two groups: the yellow press lies every day without hesitating. But others, like the Times, speak the truth on all inconsequential occasions, so they can deceive the public with the requisite authority when it becomes necessary.)
Zola bekritiseert de oneerlijkheid van de pers door deze in twee verschillende typen te categoriseren. De eerste groep, vertegenwoordigd door de gele pers, verspreidt regelmatig leugens zonder enige bedenkingen. Deze openlijke aanpak ondermijnt de betrouwbaarheid van media die zich bezighouden met sensationalisme voor winst.
daarentegen, de tweede groep, geïllustreerd door gerenommeerde publicaties zoals The Times, presenteert vaak de waarheid maar selectief. Door dit te doen over triviale zaken, bouwen ze geloofwaardigheid op waardoor ze het publiek kunnen misleiden over meer belangrijke problemen wanneer dat nodig is, waardoor de perceptie wordt gemanipuleerd met behoud van een uiterlijk van betrouwbaarheid.