Zola bekritiseert de oneerlijkheid van de pers door deze in twee verschillende typen te categoriseren. De eerste groep, vertegenwoordigd door de gele pers, verspreidt regelmatig leugens zonder enige bedenkingen. Deze openlijke aanpak ondermijnt de betrouwbaarheid van media die zich bezighouden met sensationalisme voor winst.
daarentegen, de tweede groep, geïllustreerd door gerenommeerde publicaties zoals The Times, presenteert vaak de waarheid maar selectief. Door dit te doen over triviale zaken, bouwen ze geloofwaardigheid op waardoor ze het publiek kunnen misleiden over meer belangrijke problemen wanneer dat nodig is, waardoor de perceptie wordt gemanipuleerd met behoud van een uiterlijk van betrouwbaarheid.