Dobry dowódca, pomyślał Ender, nie musi rzucać głupich gróźb.
(A good commander, thought Ender, doesn't have to make stupid threats.)
W „Grze Endera” główny bohater Ender Wiggin zastanawia się nad cechami skutecznego przywództwa. Zaczyna rozumieć, że dobry dowódca wykazuje siłę i autorytet, nie uciekając się do pustych gróźb. Ta świadomość podkreśla znaczenie inteligencji i strategii zamiast brutalnej siły w wzbudzaniu szacunku i osiąganiu celów.
Myśli Endera ujawniają podstawowy aspekt przywództwa: prawdziwa siła leży w zdolności inspirowania i kierowania innymi, a nie w zaszczepianiu strachu. Podkreślając mądrość i rozwagę, narracja podkreśla, że skuteczne dowodzenie wynika ze zrozumienia i szacunku, a nie zastraszania.
