Dawno po przeprowadzce do zajezdni usłyszeliśmy, że mama i tata rozmawiają o kupowaniu nam prawdziwych łóżków dla dzieci i powiedzieliśmy, że nie powinni tego robić. Lubiliśmy nasze pudełka. Sprawili, że chodzenie do łóżka wydawały się przygodą. str. 52
(A little while after we'd moved into the depot, we heard Mom and Dad talking about buying us kids real beds, and we said they shouldn't do it. We liked our boxes. They made going to bed seem like an adventure. pg. 52)
W „The Glass Castle” Jeannette Walls zastanawia się nad swoimi doświadczeniami z dzieciństwa po przeprowadzce do nowej sytuacji życiowej. Przypomina rozmowę między rodzicami na temat zakupu prawdziwych łóżek dla dzieci. Zaskakujące jest to, że dzieci sprzeciwiły się temu pomysłowi, wyrażając swoje zamiłowanie do prowizorycznych łóżek, które mieli, które były prostymi pudełkami. Te pudełka przekształciły przed snem w ekscytującą przygodę, pokazując ich zdolność adaptacyjną i pomysłowe duchy.
Ten moment ilustruje odporność i kreatywność dzieci w trudnych okolicznościach. Zamiast postrzegać ich brak tradycyjnych mebli jako wadę, przyjęli to jako źródło zabawy i emocji. Takie podejście podkreśla, w jaki sposób rodzina Walls poruszała się w swoim często niestabilnym życiu z niekonwencjonalnym poczuciem pozytywności i przygody.