Cytat podkreśla rozróżnienie między różnymi formami przywództwa a nieodłącznymi cechami prawdziwego dżentelmena. Sugeruje to, że pozycja, zarówno jako dziedziczna władca, czy wybrany prezydent, nie gwarantuje uczciwości lub szlachty. Zamiast tego działania i charakter jednostki ujawniają swoją prawdziwą naturę, niezależnie od jej tytułu lub autorytetu.
Ponadto cytat sugeruje, że posiadanie lidera, który uosabia cechy dżentelmena, jest szczęśliwą okolicznością. Taki lider prawdopodobnie wykazałby szacunek, honor i etyczne postępowanie w swoich działaniach, zwiększając doświadczenie tych, które rządzą. Podkreśla to znaczenie charakteru w przywództwie nad zwykłą pozycją lub władą.