Alexander Bell spotkał miłość swojego życia, Mabel, kiedy przyszła do niego jako głuchy. Miała dziesięć lat jego junior, ale Bell zakochała się w niej i przez lata jej zachęta zachęciła go do pracy. Gdyby jej łzy nie utopiły go w tym samochodzie do Filadelfii, jego największy wynalazek mógłby nigdy nie rozkwitł. Jednak telefon pozostał czymś, co Mabel, która straciła słuch z Scarlet Fever, nigdy nie byłoby w stanie podzielić się z mężem.
(Alexander Bell met the love of his life, Mabel, when she came to him as a deaf student. She was ten years his junior, but Bell fell for her hard, and over the years, her encouragement spurred him on his work. Had her tears not drown him onto that train car to Philadelphia, his greatest invention might never have blossomed. Yet the telephone remained something that Mabel, who'd lost her hearing from scarlet fever, would never be able to share with her husband.Sometimes, love brings you together even as life keeps you apart.)
Alexander Bell spotkał Mabel, jego bratnią duszę, kiedy szukała jego wskazówek jako głuchy. Pomimo dziesięciolecia młodszego, Mabel głęboko wpłynął na Bell, motywując go w jego dążeniach. Kluczowy moment w ich związku miał miejsce, gdy łzy Mabela skłoniły Bell do wejścia do pociągu do Filadelfii, co doprowadziło do stworzenia jego najbardziej kultowego wynalazku, telefonu.
Tragicznie Mabel nigdy nie mogła doświadczyć telefonu, ponieważ straciła słuch z Scarlet Fever. Podkreśla to słodko -gorzką naturę ich miłości - podczas gdy byli zjednoczeni w sympatii, okoliczności życia utrzymywały je w pewnym sensie. Ich historia ilustruje, w jaki sposób miłość może łączyć jednostki, a także poruszać się po wyzwaniach, które przedstawia życie.