W „The Glass Castle” Jeannette Walls zastanawia się nad jej niekonwencjonalnym wychowaniem i lekcjami, których nauczyła się poza tradycyjną edukacją. Podkreśla ideę, że wiedza i zrozumienie świata mogą pochodzić z doświadczeń życiowych, a nie formalnego nauczania. Ta perspektywa sugeruje, że bycie spostrzegawczym i zaangażowanym może prowadzić do cennych spostrzeżeń, które są często pomijane w warunkach klasowych.

Wallsa podkreśla znaczenie samokierowania uczenia się. Podkreśla przekonanie, że niekoniecznie potrzebuje stopnia wyższego, aby zrozumieć znaczące prawdy o życiu. Będąc ciekawym i uważnym, jednostki mogą się kształcić i zdawać sobie sprawę z rzeczywistości, które kształtują ich istnienie, motyw, który rezonuje w jej wspomnieniu.