W „Atlasie chmur” Davida Mitchella narracja przeplata powiązane ze sobą historie, które poruszają różne tematy, w tym naturę prawdy i indywidualną percepcję. Cytat „Tyle prawd, ile ludzi” podkreśla subiektywną naturę prawdy, sugerując, że na to, co postrzegamy, wpływają nasze wyjątkowe doświadczenia i perspektywy.

Narrator zastanawia się nad poszukiwaniem głębszej, bardziej uniwersalnej prawdy, która wydaje się nieuchwytna. Ta „prawdziwsza Prawda” pojawia się w niedoskonałych przedstawieniach, które napotykamy, pozostaje jednak poza zasięgiem i wycofuje się w złożoność różnych opinii i idei, gdy ktoś stara się ją pełniej zrozumieć.