Ale pozytywne myśli ustąpiłyby miejsca negatywnym myślom, a negatywne myśli wydawały się wpaść w jej umysł w sposób, w jaki wielki stado czarnych wron przejmuje krajobraz, siedzący grubość na drzewach i na ogrodzeniach i trawnikach, wpatrując się w ciebie w złowieszczą ciszę.
(But the positive thoughts would give way to negative thoughts, and the negative thoughts seemed to swoop into her mind the way a big flock of black crows takes over the landscape, sitting thick in the trees and on the fence rails and lawns, staring at you in ominous silence.)
W wspomnieniu Jeannette Walls „The Glass Castle” opisuje burzliwą wewnętrzną walkę, w której pozytywne myśli często przytłoczają wszechobecną negatywność. Ta dualność myślenia odzwierciedla chaos jej wychowania i wpływ, jaki ma na jej stan psychiczny. Zdjęcia wron podkreśla ciężar tych negatywnych uczuć, gdy pochłania jej otoczenie i tworzą atmosferę przeczytania.
Ta metafora ilustruje, jak natrętne mogą być negatywne myśli, porównując je do ciemnej chmury, która nieoczekiwanie schodzi, przyćmiając światło lub nadzieję. Przedstawienie tego mentalnego zamieszania służy do podkreślenia trwającej bitwy między optymizmem a rozpaczą, tematem, który rezonuje przez całą podróż odporności i przetrwania, pomimo wyzwań, jakie stanęła w dzieciństwie.