Cytat podkreśla szkodliwy wpływ strachu na życie, sugerując, że pozwalanie na dominację strachu może prowadzić do stopniowego spadku istnienia. Każda chwila spędzona w strachu jest chwilą utraconą na pełne życie, ponieważ umniejsza witalność życia.
Ponadto podkreśla równowagę między strachem a wiarą, wskazując, że kiedy ulegamy strachowi, zmniejszamy naszą zdolność do wiary. Zaufanie i wiara we siebie i wszechświat może nas wzmocnić, prowadząc nas do bardziej satysfakcjonującego życia, wolnego od kajdan lęku.