Przebaczenie to kwestia wyboru, a nie uczuć. Pokazujemy prawdziwe przebaczenie, gdy odmawiamy rozluźnienia z powodu grzechów popełnionych przeciwko nam.
(Forgiveness is a matter of choice, not feelings. We demonstrate true forgiveness when we refuse to brood over the sins committed against us.)
Randy Alcorn, w swojej książce „Seeen the Unseen: A Codzienna dawka wiecznej perspektywy” podkreśla, że przebaczenie jest raczej celowym wyborem niż zwykłą reakcją emocjonalną. Aktywne zobowiązanie jest porzuceniem urazy i nie rozważania nas z powodu krzywdy. Prawdziwe przebaczenie wiąże się z świadomą decyzją o zwolnieniu ciężaru gniewu i pójścia naprzód bez uprzedniego skargi wobec innych.
Wybierając wybaczenie, jednostki mogą przezwyciężyć negatywność związaną z skrzywką. Alcorn sugeruje, że prawdziwe przebaczenie wymaga wysiłku i intencji, zachęcając jednostki do skupienia się na ścieżce uzdrawiania, a nie pozwalając, by przeszłe przestępstwa zdominowały ich myśli i uczucia. Ta perspektywa podkreśla moc wyboru przebaczenia jako środka osobistego wzmocnienia i uwalniania emocjonalnego.