Przełączał się między klasycznymi riffami a melodią jazzową, ciałem i duszą.
(He was switching between classical riffs and the jazz tune, Body and Soul.)
W „The Magic Strings of Frankie Presto” Mitch Albom, bohater prezentuje swoją muzyczną wszechstronność poprzez płynne przechodzenie między muzyką klasyczną a standardem jazzowym „Body and Soul”. Ten moment podkreśla jego wyjątkowy talent i zdolność do mieszania różnych gatunków, odzwierciedlając jego głębokie połączenie z muzyką.
Współdziałanie klasycznych riffów z bogatą emocjonalnie jazzową melodią podkreśla moc muzyki do wywoływania uczuć i opowiadania historii. Ta scena jest przykładem kunsztu Frankie Presto i uchwyci esencję jego postaci w narracji, ilustrując, w jaki sposób muzyka może przekraczać granice i rezonować z różnorodnymi odbiorcami.