Ludzkość nie prosi nas o szczęście. Prosi nas jedynie, abyśmy byli genialni w jego imieniu. Najpierw przetrwanie, potem szczęście, na tyle, na ile możemy sobie z tym poradzić.
(Humanity does not ask us to be happy. It merely asks us to be brilliant on its behalf. Survival first, then happiness as we can manage it.)
Cytat z „Gry Endera” Orsona Scotta Carda odzwierciedla głębokie spojrzenie na kondycję ludzką. Sugeruje, że ludzkość przedkłada błyskotliwość i wkład nad indywidualne szczęście. Zakłada się, że naszym ostatecznym celem jest dążenie do doskonałości i wywieranie znaczącego wpływu, szczególnie w czasach przetrwania i niepewności.
Ponadto cytat podkreśla, że szczęście jest sprawą drugorzędną i można do niego dążyć jedynie po zaspokojeniu podstawowej potrzeby przetrwania. Oznacza to, że nasze obowiązki wobec innych i nasza zdolność do ulepszania świata mają pierwszeństwo przed naszym osobistym zadowoleniem. Ta perspektywa podważa pogląd, że szczęście jest ostatecznym celem życia.
