Autor zastanawia się nad głębokim wpływem śmierci na ludzkie emocje, szczególnie przez pryzmat przeżyć głównego bohatera. Przekonanie, że zdecydował się umrzeć samotnie, podkreśla chęć uchronienia innych przed nawiedzającymi wspomnieniami towarzyszącymi byciu świadkiem śmierci. Wybór ten podkreśla głębokie zrozumienie żałoby i osobistej traumy, gdy on sam zmagał się ze śmiercią matki i obrazem martwego ciała ojca.

Ta narracja sugeruje, że niektóre osoby wolą samotność w ostatnich chwilach, aby chronić swoich bliskich przed bólem związanym z patrzeniem, jak odchodzą. Decyzja bohatera podkreśla złożoność stawienia czoła śmiertelności i tego, jak traumy z przeszłości mogą kształtować podejście do śmierci. Ostatecznie ilustruje przejmujące pragnienie pokoju, zarówno dla niego samego, jak i dla tych, których pozostawia.