W „The Glass Castle” Jeannette Walls podkreśla wartość autentyczności nad powierzchownością poprzez niezapomniany cytat. Wyraża preferencję dla podwórza wypełnionego prawdziwymi, niechlujnymi przedmiotami nad estetyką tanich ozdób trawnika, które nie mają prawdziwej substancji. Odzwierciedla to jej szersze doświadczenia życiowe, w których często stanęła w obliczu dychotomii między prawdziwym życiem a fasadą, którą tworzą ludzie.

Ten cytat oddaje esencję wychowania ścian, naznaczoną zarówno chaosem, jak i uznaniem dla prawdziwych. Zamiast dostosowywać się do oczekiwań społecznych lub występów, opowiada bardziej autentyczne egzystencję, która obejmuje niechlujną rzeczywistość, a nie sztuczny urok powierzchniowej dekoracji.