W książce „Maisie Dobbs” Jacqueline Winspear postać wyraża poczucie celu wśród zamieszania. Angażując się w robienie muszli, odczuwają poziom wkładu w wysiłki wojenne, który oferuje im pocieszenie. Ta aktywność jest kontrastowa z poczuciem bezczynności, która nęka tych, którzy nie są bezpośrednio zaangażowani w walkę.

Cytat podkreśla wewnętrzny konflikt chęci pomocy podczas fizycznego usuwania z linii frontu. Oddaje ciężar emocjonalny przenoszony przez osoby, które starają się coś zmienić, szczególnie w czasach kryzysu, czując się bardziej spełnieni, gdy podejmują działania, a nie pozostają pasywne, podczas gdy inni stają w obliczu niebezpieczeństwa.