Przynajmniej czuję, że coś robię. Robienie muszli, jak. Przynajmniej nie tylko siedzę na swoim tyłku, podczas gdy chłopcy zostają tam zastrzelone na kawałki.
(Least I feel as if I'm doing something. Making shells, like. Least I'm not just sitting on my bum while them boys get shot to bits over there.)
W książce „Maisie Dobbs” Jacqueline Winspear postać wyraża poczucie celu wśród zamieszania. Angażując się w robienie muszli, odczuwają poziom wkładu w wysiłki wojenne, który oferuje im pocieszenie. Ta aktywność jest kontrastowa z poczuciem bezczynności, która nęka tych, którzy nie są bezpośrednio zaangażowani w walkę.
Cytat podkreśla wewnętrzny konflikt chęci pomocy podczas fizycznego usuwania z linii frontu. Oddaje ciężar emocjonalny przenoszony przez osoby, które starają się coś zmienić, szczególnie w czasach kryzysu, czując się bardziej spełnieni, gdy podejmują działania, a nie pozostają pasywne, podczas gdy inni stają w obliczu niebezpieczeństwa.