W książce „The Magic Strings of Frankie Presto” Mitch Albom, samotność jest przedstawiana jako znacząca i przytłaczająca obecność w życiu ludzi. Działa jak Ogre, zbliżający się do ich działań i doświadczeń, skękając chwile, które powinny być radosne lub satysfakcjonujące. Ta metafora podkreśla, w jaki sposób samotność może przyćmić nawet najbardziej tętniące życiem wydarzenia, tworząc wyraźny kontrast między tym, co jest pożądane, a izolującymi uczuciami często borykają się.

Te obrazy podkreślają walki emocjonalne, które wiele trwa, co sugeruje, że samotność jest wrodzonym stanem, który zakłóca prawdziwe połączenie i szczęście. Dzięki tej soczewce Albom zaprasza czytelników do zastanowienia się nad głębszymi implikacjami samotności, zachęcając do lepszego zrozumienia znaczenia towarzystwa i wpływu więzi społecznych na osobiste spełnienie.