Utrata ukochanej osoby to głębokie doświadczenie, które przekształca nasze życie. Zamiast zacząć od nowa, często wydaje się, że nosimy ciężar naszych wspomnień i emocji podczas poruszania się z zmienioną istnieniem. Więźka dzielona z zmarszymi nadal wpływa na nasze myśli i działania, co utrudnia pełne przyjęcie nowych początków życia bez ich obecności.

Ten sentyment odzwierciedla głębię żalu, jak ilustruje w „Pierwszym telefonie z nieba” Mitcha Alboma. Historia bada koncepcję, że życie po przegranej nie jest czystym łupkiem, ale raczej kontynuacją miłości i tęsknoty związanych z codziennymi doświadczeniami. Uzdrowienie nie oznacza zapominania; Oznacza to naukę życia z nieobecnością podczas pielęgnowania wspomnień.