Morrie mogła umrzeć, nigdy więcej mnie nie widząc. Nie miałem na to dobrego usprawiedliwienia, z wyjątkiem tego, który wydaje się, że wszyscy obecnie mają. Stałem się zbyt zapakowany w syrenę z własnego życia. Byłem zajęty.
(Morrie might have died without ever seeing me again. I had no good excuse for this, except the one that everyone these days seems to have. I had become too wrapped up in the siren song of my own life. I was busy.)
Mitch Albom zastanawia się nad żalem, że nie odwiedzał swojego mentora, Morrie, częściej, gdy Morrie stanęła przed końcową chorobą. Przyznaje, że nie miał uzasadnionych powodów swojej nieobecności, przypisując go pochłanianiu przez rozproszenie i obowiązki własnego życia. Ta realizacja podkreśla wspólną walkę, z którą wielu boryka się między osobistymi ambicjami a znaczącymi relacjami.
Cytat rejestruje esencję, w jaki sposób zajęcie życia może często przyćmić ważne połączenia. Podróż Alboma ujawnia wpływ priorytetów relacji i znaczenie poświęcenia czasu dla tych, którzy mają znaczenie, szczególnie w momentach kryzysu. Jak dowiedział się od Morrie, obejmowanie tych połączeń może przynieść głębokie spostrzeżenia i spełnienie.