Natura nie może wyewoluować gatunku, który nie ma woli przetrwania. Jednostki mogą być hodowane tak, aby się poświęcały, ale rasa jako całość nigdy nie może przestać istnieć.
(Nature can't evolve a species that hasn't the will to survive. Individuals might be bred to sacrifice themselves, but the race as a whole can never cease to exist.)
Cytat z „Gry Endera” Orsona Scotta Carda podkreśla nieodłączny związek między wolą a przetrwaniem w przyrodzie. Sugeruje, że chociaż poszczególne organizmy mogą być uwarunkowane lub hodowane tak, aby oddawały życie na rzecz innych, sam gatunek posiada fundamentalną potrzebę dalszego istnienia. Wskazuje to, że przetrwanie jest przedsięwzięciem zbiorowym i opiera się na wrodzonym pragnieniu przetrwania gatunku, a nie tylko na działaniach jego jednostek.
Co więcej, koncepcja ta podkreśla, że ewolucja i przetrwanie to nie tylko możliwości fizyczne, ale także wola życia i rozwoju. Chociaż niektóre osobniki mogą wykazywać cechy poświęcenia, nadrzędnym instynktem gatunku jest przystosowanie się i przetrwanie jako całość. Ta dwoistość ilustruje złożoność życia i delikatną równowagę pomiędzy indywidualnym wkładem a przetrwaniem gatunku.
