W „Atlasie chmur” Davida Mitchella narracja wprowadza paradoksalną ideę, że choć świat może wydawać się niezmieniony, pod powierzchnią kryją się głębokie przemiany. Koncepcja ta podkreśla pogląd, że postęp i ewolucja zachodzą w subtelny sposób, co skłania czytelników do refleksji nad wzajemnymi powiązaniami ludzkich doświadczeń na różnych liniach czasowych.

Cytat „Nic się nie zmieniło, z wyjątkiem wszystkiego” oddaje istotę podróży bohaterów i szersze tematy ciągłości i transformacji w całej powieści. Sugeruje, że pomimo upływu czasu podstawowe ludzkie zmagania i pragnienia pozostają niezmienne, nawet gdy kontekst i okoliczności dramatycznie się zmieniają.