Peter, skąd mam pomysł, że uważasz to za wspaniałą okazję dla Petera Wiggina? Dla nas obojga, Val. Peter, masz dwanaście lat. Mam dziesięć lat. Mają określenie na ludzi w naszym wieku. Nazywają nas dziećmi i traktują jak myszy. Ale nie myślimy jak inne dzieci, prawda, Val? Nie mówimy jak inne dzieci. A przede wszystkim nie piszemy jak inne dzieci. Peter, jak na dyskusję rozpoczętą od groźby śmierci, myślę, że odeszliśmy od tematu.
(Peter, why do I get the idea that you are thinking of this as a golden opportunity for Peter Wiggin? For both of us, Val. Peter, you're twelve years old. I'm ten. They have a word for people our age. They call us children and they treat us like mice. But we don't think like other children, do we, Val? We don't talk like other children. And above all, we don't write like other children. For a discussion that began with death threats, Peter, we've strayed from the topic, I think.)
W tym fragmencie „Gry Endera” Peter i Val zastanawiają się nad swoją wyjątkową perspektywą jako młodych jednostek w świecie, który ich nie docenia ze względu na wiek. Peter przyznaje, że dzieci postrzega się jako zwykłe „myszy”, istoty często lekceważone, jednak zarówno on, jak i Val mają poczucie wyższości w ich myśleniu i wyrażaniu się. Rozumieją, że ich myśli i możliwości odróżniają ich od rówieśników.
Pomimo początkowej powagi ich rozmowy na temat gróźb śmierci, dyskusja ujawnia głębszą warstwę ich związku. Wymiana zdań podkreśla ambicje Petera i zrozumienie ich potencjału przez Val, ukazując złożoność dzieciństwa w środowisku, w którym stawka jest wysoka. W ich dialogu podkreśla się, że wiek nie definiuje dojrzałości ani intelektu, co sugeruje, że posiadają umiejętności i wiedzę, które często są pomijane przez dorosłych.
