Wierzyła, że ludzie ujawniają się najbardziej, gdy są niejasno zaniepokojeni, a niewiele rzeczy wywołuje tak niespecyficzny niepokój, jak przebywanie w obecności osoby, która nigdy nie mówi.
(She believed that people revealed themselves most when they were vaguely anxious, and few things brought out nonspecific anxieties like being in the presence of a person who never speaks.)
W „Xenocide” Orsona Scotta Carda narracja bada, jak ludzka natura często ujawnia się w chwilach niepokoju. Bohaterowie ilustrują, że dyskomfort i niepewność mogą prowadzić do odkrywczych spostrzeżeń na temat poszczególnych osób, szczególnie w napiętym otoczeniu. Historia podkreśla, że lęk wydobywa prawdziwą osobowość, często ujawniając ukryte lęki i niepewność.
Jednym z uderzających aspektów, który został podkreślony, jest efekt ciszy; kiedy ktoś milczy, wzmacnia to niepokój odczuwany przez innych. Ta dynamika tworzy atmosferę, w której ludzie muszą stawić czoła własnym lękom. Takie interakcje mogą pogłębić osobiste objawienia, co sugeruje, że komunikacja niewerbalna ma taką samą wagę jak słowa mówione, często podkreślając zmagania w relacjach międzyludzkich.
