W „The Glass Castle” Jeannette Walls żywo opisuje namiętne połączenie postaci z jej środowiskiem, podkreślając jej przywiązanie do surowego, suchego klimatu. Intensywne upały i dramatyczne zachody słońca wywołują poczucie piękna i głębokich emocji, uchwycając sposób kształtowania jej doświadczenia i uczuć.

Podziwem postaci rozciąga się na surową, otwartą ziemię, przypomnienie jej historii jako rozległej podłogi oceanicznej. Te obrazy podkreśla transformację ziemi i odzwierciedla jej wewnętrzne uznanie dla surowej, niezakłóconej natury otaczającej ją, wskazując głęboko zakorzenioną więź między postacią a jej ostrym otoczeniem.