Dziecko poszło bez nazwy przez tygodnie. Mama powiedziała, że najpierw chce go przestudiować, tak jak byłaby przedmiotem obrazu. Mieliśmy wiele kłótni o to, jak powinna być nazwa. Chciałem nazwać ją Rositą, po najładniejszej dziewczynie w mojej klasie, ale mama powiedziała, że nazwa jest zbyt meksykańska. Myślałem, że nie powinniśmy być uprzedzeni, powiedziałem. Nie jest uprzedzony, powiedziała mama. To kwestia dokładności etykietowania.
(The baby went without a name for weeks. Mom said she wanted to study it first, the way she would the subject of a painting. We had a lot of arguments over what the name should be. I wanted to call her Rosita, after the prettiest girl in my class, but Mom said the name was too Mexican.I thought we weren't supposed to be prejudiced, I said.It's not being prejudiced, Mom said. It's a matter of accuracy in labeling.)
Dziecko pozostało nienazwane przez kilka tygodni, ponieważ matka wyraziła chęć obserwowania swojego dziecka przed podjęciem decyzji o imieniu, porównując je do studiowania przedmiotu na obrazie. Proces ten wywołał wiele nieporozumień co do tego, jak powinno się nazwać dziecko. Narrator zaproponował nazwę Rosita, zainspirowana przez kolegę z klasy, ale matka go odrzuciła, twierdząc, że to była zbyt meksykańska.
Doprowadziło to do dyskusji na temat uprzedzeń i nazewnictwa. Narrator zakwestionował postawę matki, wierząc, że nie powinni zawierać uprzedzeń. Matka wyjaśniła jej punkt, stwierdzając, że jej troska dotyczyła precyzji w nazywaniu, a nie uprzedzeń, podkreślając napięcie między tożsamością kulturową a osobistymi uczuciami w procesie nazewnictwa.