Starsi są upiorni, gdy zdegenerują się intruzfleksje swoich młodszych ja. Mówią rzeczy, które wyczuwają na jakimś poziomie gramatycznym, ale nie zawsze jest to powiązane z rzeczywistością.
(The elderly are spooky when they degenerate intoreflections of their younger selves. They say things thatmake sense on some grammatical level, but it's not alwaysconnected to reality.)
Starsi mogą czasem wydawać się niepokojące, ponieważ wydają się powracać do wersji ich młodszych ja. Ta regresja może objawiać się w ich mowie, gdzie wyrażają myśli, że choć prawdopodobnie logiczne w sensie gramatycznym mogą nie odnosić się do obecnej rzeczywistości. Takie momenty mogą stworzyć poczucie rozłączenia między ich obecnym stanem a otaczającym ich światem.
Zjawisko to podkreśla złożoną naturę starzenia i pamięci. Gdy starsze jednostki zastanawiają się nad swoją przeszłością, mogą nieumyślnie splecić wspomnienia z ich obecnymi doświadczeniami, co prowadzi do rozmów, które wydają się rozczarowane. Zrozumienie tego procesu może wspierać empatię dla ich sytuacji, wypełniając lukę między przeszłością a teraźniejszością w ich życiu.
