W „The Magic Strings of Frankie Presto” Mitch Albom bada wrodzoną muzykę obecną u wszystkich ludzi. Podkreśla, że ​​muzyka rezonuje głęboko w nas, o czym świadczą nasze naturalne reakcje, takie jak stukanie naszych stóp lub patrzenie w górę, gdy gra melodia. To połączenie z muzyką jest przedstawiane jako podstawowy aspekt bycia człowiekiem, sugerując, że wszyscy jesteśmy z natury przyciągani do rytmu i dźwięku.

Cytat podkreśla ideę, że nasze uznanie dla muzyki jest nie tylko preferencją, ale istotną częścią naszego istnienia. Albom sugeruje, że nasze bicie serca podkreśla to połączenie, wskazując, że muzyka jest powiązana z esencją życia. Zatem doświadczenie muzyki staje się wspólną podróżą, jednocząc jednostki poprzez jej uniwersalny język.