To właśnie zwykle robią historycy: sprzeczają się o przyczynę i skutek, kiedy chodzi o to, że są chwile, kiedy świat się zmienia i właściwy głos we właściwym miejscu może go poruszyć. Na przykład Thomasa Paine'a i Bena Franklina. Bismarka. Lenina.
(This is what historians usually do, quibble about cause and effect when the point is, there are times when the world is in flux and the right voice in the right place can move the world. Thomas Paine and Ben Franklin, for instance. Bismark. Lenin.)
Historycy często angażują się w szczegółowe dyskusje na temat związków między przyczynami i skutkami wydarzeń historycznych. Są jednak w historii momenty, kiedy sytuacja jest na tyle dynamiczna, że pojedyncza wpływowa postać może znacząco wpłynąć na bieg wydarzeń. Osoby te mogą zapoczątkować zmiany i zainspirować przemiany w społeczeństwie.
Przykładami takich transformacyjnych postaci są Thomas Paine i Benjamin Franklin podczas rewolucji amerykańskiej, Otto von Bismarck podczas zjednoczenia Niemiec i Władimir Lenin podczas rewolucji rosyjskiej. Ich wkład podkreśla znaczenie indywidualnych głosów w kształtowaniu historii w krytycznych momentach.
