W tej refleksji mówca przypomina ulotne chwile radości przeżyte w młodości i chwile, które ich zdaniem pozostaną niezmienne, gdy wejdą w dorosłość. Jednak w miarę jak dorastali, te radosne doświadczenia zanikały, przesłaniane przez wyzwania życiowe i nieprzewidziane komplikacje. Rozmówca wyraża żal, że nie udokumentował tych cennych chwil, uznając, że są one trwałymi elementami ich życiowej podróży.

Teraz mówca pragnie namacalnego przewodnika, który pozwoliłby mu poruszać się po tych nieuchwytnych radościach, przypominającego mapę ciągle zmieniających się chmur. Pragnienie to podkreśla tęsknotę za stabilnością pośród niepewności życia, a także wyrzuty sumienia, że ​​nie doceniono i nie zarejestrowano tych pięknych chwil, kiedy one miały miejsce, zbyt późno zdając sobie sprawę z ich przemijającego charakteru.