Dwie fale w oceanie rozmawiają ze sobą, przednia fala mówi drugiej fali, że się przeraża, ponieważ ma zamiar brzegu i przestać istnieć, ale druga fala mówi mu, że nie jest, ponieważ jest częścią ocean
(Two waves in the ocean are talking to each other, the front wave tells the second wave he's frightened because he is about to shore-crash and cease to exist, but the second wave tells him that he is not, as he is part of the ocean)
W historii „Wtorki z Morrie” Mitcha Alboma dwie fale w oceanie angażują się w rozmowę, w której jedna fala wyraża strach przed awarią na brzegu i zniknięciem. Ta fala niepokoi koniec swojego istnienia, podkreślając wspólną ludzką troskę o śmiertelność i strach przed śmiercią.
Jednak druga fala uspokaja pierwszą, podkreślając, że nie jest on jedynie indywidualną falą, ale częścią czegoś większego - samego oceanu. Dialog ten ilustruje ideę łączności i trwałej natury egzystencji, co sugeruje, że chociaż życie indywidualne może się skończyć, przyczyniają się do większej całości, która pozostaje wieczna.