Bogactwo jest w odniesieniu do ilości czasu, które trzeba się nim cieszyć.
(Wealth is relative to the amount of time one has to enjoy it.)
W „tożsamości Bourne” Roberta Ludluma koncepcja bogactwa jest badana przez soczewkę czasu. Cytat podkreśla, że bogactwo nie dotyczy tylko wartości pieniężnej, ale także o dostępnym czasie na cieszenie się tym bogactwem. Zasadniczo sugeruje to, że zdolność osoby do doceniania jej zasobów jest ściśle związana z tym, ile czasu mają w życiu, aby to doświadczyć. Ta perspektywa zachęca czytelników do zastanowienia się nad znaczeniem równoważenia dążeń życiowych z przyjemnością z tego, co już posiada.
Ten pomysł przekształca sposób, w jaki definiujemy bogactwo, wzywając jednostki do rozważenia ich doświadczeń życiowych i priorytetów. Uważa, że bez czasu nawet najbogatsze osoby mogą uznać swoje zasoby bezcelowe. Dlatego cytat stanowi przypomnienie, że wartość bogactwa należy również mierzyć na tle czasu spędzonego na cieszeniu się życiem i doświadczeniom, które gromadzi się podczas podróży.
