Tak, powiedziałem, ale jeśli starzenie się było tak cenne, dlaczego ludzie zawsze mówią: Och, gdybym znów był młody. Nigdy nie słyszysz, jak ludzie mówią, chciałbym mieć sześćdziesiąt pięć. Uśmiechnął się. Wiesz, co to odzwierciedla? Niezadowolone życie. Niespełnione życie. Życie, które nie znalazło znaczenia. Ponieważ jeśli znalazłeś sens w swoim życiu, nie chcesz wracać. Chcesz iść naprzód. Chcesz zobaczyć więcej, zrób więcej. Nie możesz się doczekać sześćdziesięciu pięciu lat.
(Yes, I said, but if aging were so valuable, why do people always say, Oh, if I were young again. You never hear people say, I wish I were sixty-five. He smiled. You know what that reflects? Unsatisfied lives. Unfulfilled lives. Lives that haven't found meaning. Because if you've found meaning in your life, you don't want to go back. You want to go forward. You want to see more, do more. You can't wait until sixty-five.)
Mówca podkreśla wspólny sentyment starzenia się, podkreślając, że wiele osób wyraża pragnienie ponownego bycia młodym, zamiast przyjmować ideę bycia starszym. Ta perspektywa sugeruje głębokie niezadowolenie z życia, ponieważ jednostki często tęsknią za swoją młodością, zamiast doceniać mądrość i doświadczenia związane z wiekiem. Brak pozytywnych refleksji na temat starzenia się oznacza, że wielu czuje się niespełnionych i nie odkryło prawdziwego znaczenia w swoim życiu.
Morrie zakłada, że gdy dana osoba znajduje cel w swoim istnieniu, oczekują na przyszłe doświadczenia, a nie tęsknić za przeszłością. Sugeruje, że sensowne życie to takie, w którym jednostki chętnie rozwijają się naprzód, realizując nowe przygody i uczenie się. Tęsknota za młodzież wynika z niespełnionego życia, podczas gdy osoby w pokoju z ich teraźniejszością są podekscytowani tym, co nas czeka.