W „Magicznych strunach Frankiego Presto” Mitcha Alboma koncepcja czasu jest badana przez pryzmat muzyki. Tak jak każda zagrana nuta jest trwała, tak też są nasze doświadczenia i działania w życiu. Cytat podkreśla, że ​​gdy czas minie, nie można go odwrócić ani zmienić, podobnie jak muzyk nie może wymazać zagranych nut. Podkreśla to znaczenie dokonywania znaczących wyborów i doceniania chwil, które mamy, ponieważ tworzą one gobelin naszego istnienia.

Narracja koncentruje się wokół życia Frankiego Presto, postaci, której podróż splata się z jego talentem muzycznym i głębokim wpływem jego wyborów. Pomysł, że nie można „odtworzyć” swoich notatek, służy jako metafora nieuchronności wydarzeń życiowych i znaczenia życia z intencją. Każda chwila, którą przeżywamy, tworzy naszą osobistą symfonię, przypomnienie, aby bez żalu przyjąć nasze doświadczenia i upływ czasu.