W cytacie Davida Mitchella z Atlasu chmur autor zastanawia się nad przywilejami, którymi cieszą się bogaci, i tym, jak często ignorują oni moralne konsekwencje swojej przewagi. Uprzywilejowani przekonują samych siebie, że ich los jest wynikiem naturalnego porządku, co uzasadnia ich dominację i niechęć do kwestionowania status quo. Kwestionują potrzebę działania wbrew własnym interesom, nawet jeśli mają niespokojne sumienie.

Podstawowy motyw ostrzega, że ​​taki egoizm, choć pozornie korzystny na krótką metę, ostatecznie prowadzi do upadku ludzkości. Autor sugeruje, że podejście egoistyczne jest szkodliwe nie tylko dla jednostek, ale dla całego społeczeństwa. Każda społeczność i cywilizacja, która nie upora się ze swoją chciwością i wyzyskiem, może spotkać się z degradacją, ponieważ drapieżny charakter istnienia może doprowadzić do zbiorowego wyginięcia.