Twój umysł w ten sposób, wtedy utrzymywałeś go w dobrym stanie przez dłuższy czas i odłożyłeś dzień, w którym siedziałeś na słońcu, jak niektórzy z bardzo starych ludzi, nie do końca pewne, w którym dniu tygodnia tygodnia Było to i zastanawiam się, dlaczego świat nie miał już sensu, że kiedyś. Jednak tacy ludzie byli często szczęśliwi, przypomniał sobie, być może dlatego, że tak naprawdę nie miało to znaczenia, jaki dzień tygodnia i tak był.
(your mind like that, then you kept it in good order for a longer period of time, and you put off the day when you would be sitting in the sun, like some of the very old people, not exactly sure which day of the week it was and wondering why the world no longer made the sense that it once did. Yet such people were often happy, he reminded himself, possibly because it did not really matter what day of the week it was anyway.)
Fragment ten odzwierciedla znaczenie utrzymania jasności umysłowej i porządku w wieku. Sugeruje to, że utrzymując zaangażowanie i zorganizowanie umysłu, jednostki mogą opóźnić nieunikniony spadek, który często przychodzi z starością. Wzmianka o siedzeniu na słońcu implikuje spokojne, ale potencjalnie dezorientujące życie w późniejszych latach, w których jednostki mogą stracić czas i znaczenie. Przyznaje jednak, że w tej prostocie i braku troski może być poczucie szczęścia i brak troski.
Ten pomysł zachęca do refleksji na temat natury szczęścia i starzenia się. Proponuje to, że być może beztroskie podejście do czasu prowadzi do zadowolenia, pozwalając starszym osobom cieszyć się chwilą, a nie niepokojącą jego ulotną naturą. Ostatecznie cytat oddaje przejmującą równowagę między utrzymaniem ostrości psychicznej a akceptacją nieuniknionych zmian życia, sugerując, że szczęście może się rozwijać nawet w okresach niepewności.