Empati kavramı insanlığımızın merkezinde yer alır ve yokluğu bir kişiyi ruhsuz bir Android'e benzetebilir. Pasaj, empati olmayan bireylerin sadece duygusal olarak bağlantısı kesilmediğini, aynı zamanda başkalarının acısına da kayıtsız olduklarını göstermektedir. Hayatı, hem zihinsel hem de ahlaki bir tecrit duygusunu yineleyen katılımcılardan ziyade pasif seyirciler olarak gözlemlerler. Bu tasvir, insan bağlantıları ve duygusal müfrezenin sonuçları hakkında daha derin bir gerçeği vurgular.
Dahası, John Donne’nin fikrine atıf, her bireyin doğal olarak başkalarına bağlı olduğunu gösterir. Bununla birlikte, empatiden yoksun olanlar, bu bağlantıyı duygusal bir engel haline getirerek kendi zihinlerinde izole edilir. Onların ilgisizliği, bireyleri bağlayan ortak insanlığı tanıma, varlıklarını insan deneyiminin genişliğinde tek başına duran bir ada gibi izole hale getirememeyi yansıtır.