Bir rüzgar patladı ve çiziminin etrafındaki kum dağıldı. Parmaklarını karısının içine sardı ve babası Time sadece onunla sahip olduğu bir bağlantıyı yeniden canlandırdı. Bu duyuma teslim oldu ve hayatlarının son damlalarının bir mağaradaki su gibi birbirlerine dokunduğunu hissetti, üst altta buluşuyor, cennet dünyaya buluşuyor. Gözleri kapalıyken farklı bir göz seti açıldı ve yerden yükseliyorlar Paylaşılan bir güney, yukarı ve yukarı, tek bir gökyüzünde bir güneş ve bir ay.
(A wind blew, and the sand around his drawing scattered. He wrapped his fingers inside his wife's, and Father Time rekindled a connection he had only ever had with her. He surrendered to that sensation and felt the final drops of their lives touch one another, like water in a cave, top meets bottom, Heaven meets Earth.As their eyes closed, a different set of eyes opened, and they rose from the ground as a shared south, up and up, a sun and a moon in a single sky.)
Pasaj, kahramanın karısıyla derin bir bağlantı yaşadığı, yaşamlarının özünü birlikte yolculuklarının sonuna geldikçe iç içe geçmiş hissettikleri dokunaklı bir anı anlatıyor. Rüzgar saçılma kumunun görüntüleri yaşamın süreksizliğini sembolize ederken, el ele tutuşmak ortak varlıklarında konforu ve birliği temsil eder. Bu an, kaçınılmaz olanla yüzleştikleri için teslim ve sevgi duyguları ile zengindir.
Fiziksel yaşamları sona erdikçe, ruhları şiirsel bir şekilde uyumlu bir sendikaya yükselmek olarak tanımlanan farklı bir alana aşıyor gibi görünüyor. Güneş ve ayın tek bir gökyüzünde görüntüleri, karşıtlar ile bağlarının yaşamın ötesinde sürekliliği arasında bir denge olduğunu gösterir. Bu dönüşüm, ebedi bağlantı temalarını ve varlığın döngüsel doğasını vurgular, bu da sevginin fiziksel form geçtikten sonra bile devam ettiğini vurgular.