Aslında Yossarian'ın inşa edilmesine yardımcı olmadığı birçok memur kulübü vardı, ancak Pianosa'daki en gurur duyuyordu. Kararlılık güçleri için sağlam ve karmaşık bir anıttı. Yossarian bitene kadar yardım etmek için oraya asla gitmedi; Sonra sık sık gitti, büyük, ince, başıboş zona binasından çok memnun oldu. Bu gerçekten muhteşem bir binaydı ve Yossarian, her baktığında güçlü bir başarı duygusu ile boğuldu ve içine giren işlerin hiçbirinin onun olmadığını yansıtıyordu.
(Actually there were many officers' clubs that Yossarian had not helped build, but he was proudest of the one on Pianosa. It was a sturdy and complex monument to his powers of determination. Yossarian never went there to help until it was finished; then he went there often, so pleased was he with the large , fine, rambling shingled building. It was a truly splendid building, and Yossarian throbbed with a mighty sense of accomplishment each time he gazed at it and reflected that none of the work that had gone into it was his.)
Joseph Heller'in "Catch-22" kitabında, kahraman Yossarian, Pianosa'daki bir memur kulübü ile ilgili derin bir gurur duygusu hissediyor. İnşaatına katkıda bulunmamasına rağmen, binayı kararlılığının bir kanıtı olarak görüyor. Kulüp, elleri inşa etmeye yardımcı olmasa da, istediği bir başarıyı sembolize eden karmaşık ve sağlam bir yapı olarak duruyor.
Yossarian, büyük ve başıboş tasarımını takdir ederek görkemli binayı sık sık ziyaret ediyor. Her ziyaret, başarı duygularını güçlendirir, çünkü yaratılışına katılmasa da, ihtişamından ve hayatında neyi temsil ettiğini hala büyük bir memnuniyet elde ettiği gerçeğini yansıtır.