Dünyanın her yerinde, bomba hattının her iki tarafındaki çocuklar, ülkelerine söyledikleri için hayatlarını bırakıyorlardı ve hiç kimse akıl almaz görünmüyordu, en azından genç yaşamlarını bırakan tüm erkeklerin tüm erkekleri.
(All over the world, boys on every side of bomb line were laying down their lives for what they had been told was their country, and no one seemed to mind, least of all the boys who were laying down their young lives.)
Joseph Heller'in "Catch-22" nin alıntısı, genç erkeklerin vatansever olarak inanmaları öğretilen bir amaç için hayatlarını feda ettikleri trajik savaş ironisini vurgular. Birinin ülkesine hizmet etme nosyonu ile savaşa eşlik eden şiddet ve kaybın sert gerçekliği arasındaki kopukluğu göstermektedir. Çatışmanın her iki tarafındaki, naiflikleri ve itaatlerinde, acılarına kayıtsız görünen bir sisteme yakalanıyorlar.
Heller'in gözlemi, savaşın ahlaki belirsizlikleri ve toplumun bu genç askerler tarafından yapılan fedakarlıklara yönelik sık sık habersiz doğası hakkında daha büyük bir yorumu işaret ediyor. Durumlarının ağırlığına rağmen, bu çocuklar üzerindeki duygusal etki, çatışmanın insanlık dışı etkilerini vurgulayarak en aza indirilmiş gibi görünmektedir. Nihayetinde, alıntı, toplum tarafından aşılanan değerlerin geçerliliğini sorgulayarak savaşın kişisel maliyetlerini güçlü bir hatırlatma görevi görür.