Epictetus, kederden gerçek özgürlüğün hayvanlar gibi duyarsız olmada veya aptal gibi derin düşüncelerden kaçınmada bulunmadığını bildirir. Bunun yerine, kişinin insanlığını ve erdemini korumanın önemini vurgular. Fikir, kederi akıl ve anlayışla yüzleştirmek, bireylerin duygularını bastırmak veya duygusal olarak uyuşmuş olmak yerine üzüntülerini düşünceli bir şekilde gezmelerine izin vermektir.

Bu yaklaşım, keder üzerine rasyonel bir bakış açısını teşvik ederek bilgelik ve erdemli akıl yürütmenin teselli sağlayabileceğini düşündürmektedir. Kederle, mantıklı yansımaya katılırken kabul etmenin, daha derin bir barış duygusuna yol açabileceğini ve bireylerin duygularını sağlıklı ve onurlu bir şekilde işlemelerini sağlayabileceğini ima eder.