Epictetus'un "El Kitabı" nın bu pasajında ​​yazar, zenginliği veya konuşmayı ahlaki üstünlükle eşitleyen kusurlu akıl yürütmeyi eleştiriyor. Kişinin maddi zenginliğe veya sözel becerinin daha iyi olduğunu iddia etmenin tutarlılıktan yoksun olduğunu ve bir bireyin içsel değerini dikkate alamadığını vurgular. Zenginlik ve konuşma, dış niteliklerin karşılaştırılmasına yol açabilir, ancak bir kişinin değerini veya karakterini tanımlamazlar.

Aksine, Epictetus, daha fazla servete sahip birinin daha büyük maddi şeylere sahip olduğu ve daha fazla konuşan birinin üstün ifadesi olduğu fikrindeki mantıksal tutarlılığı vurgular. Bununla birlikte, insanların sadece malları veya konuşmaları ile tanımlanmamaları gerektiğini savunuyor, çünkü bunlar varlıklarının özünü yakalayamıyor. Gerçek değer, yüzeysel özelliklerin ötesindedir ve bir kişinin değerini neyin oluşturduğuna dair daha derin ahlaki ve felsefi bir anlayış önerir.