Joseph Heller'in "Catch-22" nde, yaşam ve sağlığı çevreleyen karmaşık duygular, şükran ve hayal kırıklığının zorlayıcı bir yan yana koyulmasıyla yakalanır. Alıntı, mortalitenin kaçınılmazlığı ile boğuşurken kişinin sağlığını takdir etme paradoksunu vurgular. İnsanın varoluş için neşe hissetme durumunu yansıtır, ancak aynı zamanda ölümün kesin kesinliğini kabul eder.
Bu ikilik, minnettarlık anlarının genellikle acıyla bağlandığı insan deneyiminin özünü somutlaştırır. Heller'in sözleri bizi yaşam hakkındaki duygularımızla yüzleşmeye, sağlığımız ve varoluşumuz hakkında daha derin bir farkındalığı teşvik ederken, geçici doğamızın bilgisiyle gelen öfke ve korkuyu kabul etmeye zorlar.