Tanrı'ya inanmak, bir karar verdiği kadar aşık olmak gibidir. Aşk hem başınıza gelen bir şey hem de karar verdiğiniz bir şeydir.
(Believing in God is as much like falling in love as it is making a decision. Love is both something that happens to you and something you decide upon.)
Donald Miller'ın "Blue Like Jazz" daki alıntısı, Tanrı'ya olan inancın ikili doğasını araştırır ve onu aşık olma deneyimiyle karşılaştırır. İnancın sadece kendiliğinden bir olay değil, aynı zamanda bilinçli bir seçim olduğunu düşündürmektedir. Tıpkı sevginin birisini taahhüt etme kararı olarak ayağa kaldırabileceği gibi, Tanrı'ya inanç hem duygusal hem de rasyonel unsurları kapsar.
Bu perspektif, maneviyatın duyguları ve inançla ilgilenmek için kasıtlı bir seçim içerdiğini vurgular. Tanrı ile derin bir bağlantının hem içsel bir deneyimden hem de aktif bir karardan kaynaklanabileceğini, inancın kişisel ve ilişkisel anlamda karmaşıklığını vurgulayabileceğini göstermektedir.