Kısaca ifade edildiğinde, Gell-Mann amnezi etkisi aşağıdaki gibidir. Gazeteyi iyi bildiğiniz bir konuda bir makaleye açıyorsunuz. Murray'in durumunda, fizik. Benimkinde iş göster. Makaleyi okudunuz ve gazetecinin gerçekleri veya sorunları kesinlikle anlamadığını görüyorsunuz. Çoğu zaman, makale o kadar yanlıştır ki aslında hikayeyi geriye dönük neden ve sonuç sunar. Bunlara "Islak Sokaklar Yağmura Neden Ol" Hikayeleri diyorum. Kağıt onlarla dolu
(Briefly stated, the Gell-Mann Amnesia effect is as follows. You open the newspaper to an article on some subject you know well. In Murray's case, physics. In mine, show business. You read the article and see the journalist has absolutely no understanding of either the facts or the issues. Often, the article is so wrong it actually presents the story backward-reversing cause and effect. I call these the "wet streets cause rain" stories. Paper's full of them)
Gell-mann amnezi etkisi, bilgili oldukları bir konu hakkında bir makale okurken bir gazetecinin anlayış eksikliğini fark ettiği fenomeni vurgular. Örneğin, Murray, fizikteki geçmişiyle karşılaşır, makalenin yanlış gerçekler sunduğu ve sorunları yanlış gösterdiği durumlarla karşılaşır. Bu, neden ve etki ilişkilerini yanlış bir şekilde belirlemek gibi gerçekliği bozan hikayelerle sonuçlandığı için hayal kırıklığına yol açar.
Bu bozulma fiziğe izole edilmez; Michael Crichton ayrıca, sık sık benzer yanlışlıklar gördüğü gösteri işindeki deneyimlerini de yansıtıyor. “Islak sokaklar yağmura neden” terimi, bazı makalelerin nedenselliği nasıl yanlış bir şekilde etkilediğini ve okuyucuların medyanın güvenilirliğini sorgulamasına neden olduğunu örnekliyor. Bu gözlemler, gazetecilik standartları ve haber tüketirken, özellikle uzmanlığın dışındaki konularda şüpheciliğin önemi ile ilgili daha geniş bir sorun olduğunu göstermektedir.