Anatole, yaşamın öngörülemezliği ve ilahi koruma arayışının sınırlamaları hakkında önemli bir mesaj iletmeye çalışır. Tanrı'nın etkisinden yoksun alanlara müdahalesinin beklemesinin, zorluklarla karşı karşıya kaldığında ceza ve kendini suçlama duygularına yol açabileceğini söyledi. Yaşamın karmaşıklıklarının, kişinin iyiliğinin her zaman olumlu sonuçlarla sonuçlandığı bir formüle basitleştirilemeyeceğini öne sürüyor.

Hayattaki sorunların matematiksel bir sorun kadar basit olmadığını ve kendini hepsinin merkezine yerleştirmeye karşı tavsiyede bulunduğunu vurgular. Anatole, ahlaki duruşlarından bağımsız olarak herkesin başına iyi ve kötü olabileceğini kabul eder. Bu perspektif, yaşam olaylarının rastgeleliğini ve talihsizliğin iyi niyetle hareket edenlere bile gelebileceğini kabul etmenin önemini vurgular.