Clevinger zaten yoldaydı, sandalyesinin yarısı duygu, gözleri nemli ve dudakları titriyor ve solgun. Her zaman olduğu gibi, tutkuyla inandığı ilkeler üzerinde kavga ettiğinde, hava için öfkeyle nefes nefese kalacak ve acımasız inanç gözyaşlarını geri döndürecekti. Clevinger'ın tutkuyla inandığı birçok ilke vardı. O deliydi.
(Clevinger was already on the way, half out of his chair with emotion, his eyes moist and his lips quivering and pale. As always occurred when he quarreled over principles in which he believed passionately, he would end up gasping furiously for air and blinking back bitter tears of conviction. There were many principles in which Clevinger believed passionately. He was crazy.)
Clevinger, inançlarından ve sevdiği ilkelerden derinden etkilenen son derece duygusal bir karakter olarak tasvir edilmektedir. Tutkusu, tartışmalar sırasında canlandırıldığı için belirgindir, genellikle nemli gözler ve titreyen bir ağız gibi sıkıntı belirtileri gösterir. Bu yoğun duygusal durum, kendini nefes almak için mücadele ederken bir zirveye ulaşır, mahkumiyetinin derinliğini ve ona neden olduğu kargaşayı vurgular.
Güçlü inançlarına rağmen, etrafındaki kişiler Clevinger'ı mantıksız veya aşırı tutkulu olarak algılar, onu "çılgın" olarak etiketler. Bu, bireysel mahkumiyet ve toplumsal normlar arasındaki çatışmanın genellikle yanlış anlama ve izolasyona yol açtığı "Catch-22" de daha geniş bir temayı yansıtır. Clevinger'ın tutkusu, idealizm ile savaşın parçaladığı bir dünyada bireylerin karşılaştığı keskin gerçekler arasındaki çatışmayı göstermektedir.