Mitch Albom'un "Time Keeper" da kahramanı, genellikle yılın en yalnız gecesi olarak kabul edilen Yılbaşı Gecesi'nin duygusal manzarasını yansıtıyor. Bu duygu, kendi yalnızlık duygularıyla boğuşurken onunla derinden yankılanıyor. Bu yalnızlığın evrensel doğası, dünyada benzer üzüntü yaşayabilecek başkalarının olduğunu bilerek ona bir teselli hissi veriyor.

Paylaşılan sefaletin onaylanması, insanları insan deneyiminde nasıl ortak bir konu olabileceğini vurgulayarak insanları mesafelerden birbirine bağlar. Bu farkındalık, ona kişisel mücadelelerinin ortasında küçük bir rahatlık ölçüsü sunar, ona duygularında yalnız olmadığını ve diğerlerinin yıl döndükçe eşit olarak izole hissettiğini hatırlatır.