Devrimci neslin başarısı, çeşitli kişilik ve ideolojiler karışımından kaynaklandı. Bu çeşitlilik, etkileşimlerinin işbirliğini ve dengeyi teşvik ettiği dinamik bir denge yarattı. Mükemmellik ile tanımlanmak yerine, ortak kusurları ve benzersiz özellikleri birbirlerini temperlemeye hizmet ederek, Madison'un bir Cumhuriyetteki birden fazla grup birbirinin etkisini dengeleyebileceği Federalist 10'daki fikrini yineliyor.
Bu kolektif çaba, bireysel parlaklık değil, başarılarını iten farklı görüşlerin ve güçlü yanların etkileşimi ile ilgili idi. Devrimci liderlerin kusurlu doğasının davalarının genel başarısına nasıl katkıda bulunduğunu gösteren ortak hedeflere ulaşmada çeşitliliğin önemini vurgular.